Open brief aan John Crombez over NMBS

Ik had graag met u of een partijgenoot gedebatteerd over onze spoorbedrijven. Helaas ziet u dit niet zitten. Geen probleem. Dit bezorgt me wat meer weekendtijd met mijn gezin. Als politici kloppen we immers veel meer dan 36 of 40 uren per week. Dat weet u ook. Dit is vaak ten koste van ons gezin.

Vorige donderdag was uw partij opvallend stil in de Kamer omtrent de stakingsaanzegging van 5 dagen. Het geplande debat is ook geannuleerd. Toch hoorde ik u op de radio met een standpunt over de stakingen. 5 dagen staken vindt u te ver gaan, maar 1 dag staken daar had u nog begrip voor kunnen opbrengen. Immers, deze regering voert een harde besparingsoefening uit bij het spoor en dat is dan volgens u een reden tot staken.

Dat verhaal van die besparingsoefening hoor ik ook al de hele tijd van uw partijgenoten in de Kamercommissie. Alsof dat de oorzaak van het probleem is bij het spoor. De problemen waren er al voor deze Zweedse regering een besparingsoperatie moest doorvoeren. Ik ben zo vrij er enkele op te sommen: de gebrekkige dienstverlening met vertragingen, afgeschafte treinen en te weinig plaatsen, de hoge schuldengraad bij de spoorbedrijven, de vele dochterondernemingen (de ene al meer verlieslatend dan de andere), de megalomane stationsprojecten,… al deze problemen die waren er toch al voor deze democratisch verkozen regering op het spoor zat? Of niet dan? En inderdaad, deze regering voert een serieuze besparingsoperatie uit. Dat is de erfenis die de vorige regeringen, waar uw partij deel van uitmaakte, ons heeft achtergelaten. Wij verkiezen om deze oefening te doen met besparingen in plaats van extra belastingen. 

Terug naar de spoorbedrijven en de aangekondigde staking. Wat lag er op tafel deze week? Het minimum van het minimum in de hoop de productiviteit op hetzelfde niveau te krijgen als de spoorbedrijven in de ons omringende landen. Wat bezielt de vakbonden om hier zelfs tegen te protesteren? Ik begrijp het niet. Begrijpt u het wel? Verdedigt u dit superroyale personeelsstatuut als socialist? Voor mij is dit een asociaal statuut. Andere werknemers bouwen geen compensatiedagen op tijdens lange ziekte, krijgen hun treinvertragingstijd niet als werktijd, kunnen hun kinderen niet met voorsprong aan aanwervingsexamens laten deelnemen, hebben meestal niet de voordelen van een statutaire tewerkstelling,… Deze privileges lijken uit een vorige eeuw te dateren. En dat is het ook. De wet die het statuut van het spoorpersoneel regelt dateert van 1926! Dat is 90 jaar geleden. Uiteraard is deze wet de voorbije jaren geregeld herzien, maar dit bleken dan verdere betonneringen voor de macht van de spoorvakbonden. Zo heeft een socialist in 2013 nog een aanpassing gedaan aan deze wet. Sinds dan beslissen de vakbonden ook mee over syndicaal statuut en arbeidsduur en niet enkel over personeelsstatuut zoals in andere bedrijven gangbaar is. Bovendien is er niet langer een gewone meerderheid nodig maar een 2/3de meerderheid. De spoorvakbonden hebben niet alleen zeer veel middelen (meer dan 11 miljoen €/jaar) maar ook veel macht. Dit is iets uit 1926 en niet uit 2016. Ik wil hier graag met u het debat over aangaan.

Als u deze staking nog verdedigt, bent u even wereldvreemd als de spoorvakbonden zelf!