N-VA wijst politieke staking ACOD Spoor af: het krediet bij de reizigers is op

Voor N-VA-Kamerlid Inez De Coninck is de politieke staking van de socialistische overheidsvakbond ACOD een brug te ver: "De vakbond schrikt er niet voor terug om werknemers en treinreizigers te gebruiken voor de eigen politieke acties. Door het platleggen van de openbare dienstverlening probeert ACOD Spoor zijn eigen belangen te realiseren ten koste van de publieke dienstverlening en het algemeen belang. We moeten nu snel werk maken van de gegarandeerde dienstverlening. Als de sociale partners bij de NMBS er niet in slagen een akkoord te bereiken over de gegarandeerde dienstverlening bij sociale acties, dient de N-VA zelf een wetsvoorstel in."

Steeds vaker gedragen de vakbonden zich als een politieke speler. Als buitenparlementaire oppositie, die daartoe niet over democratische legitimiteit beschikt. Hun acties zijn minder tegen werkgevers gericht, dan tegen de regering.

Een paar weken geleden nog wilde de socialistische overheidsvakbond ACOD een algemene staking organiseren tegen de verschillende regeringen in dit land. ACOD is het namelijk oneens met de bezuinigingen in de openbare sector en met de aanpassing van de ambtenarenpensioenen en –statuten. Een poging om de andere vakbonden in zijn acties te betrekken, mislukte. Zowel de liberale overheidsvakbond als het ACV wezen een algemene staking af. Een bewijs te meer dat de staking van vandaag een louter politiek karakter heeft. De vakbonden van de meerderheidspartijen houden tenminste nog enige afstand door niet meteen naar het stakingswapen te grijpen.

Bij de actie van ACOD telt alleen het eigen belang, zoals de ‘realistische uitstapmogelijkheden’ waarover ze spreken. "Langer werken, maar wij niet." Dat is de logica van de ACOD-leden die hun ‘realistische uitstapmogelijkheden’ graag laten financieren door hun kinderen en kleinkinderen.

Vergrijzingskost

Dat is niet wat de regering-Michel voor ogen heeft. Die probeert de sociale zekerheid betaalbaar te houden en wel door meer mensen langer aan het werk te houden. We versterken de concurrentiepositie van onze bedrijven door de loonlasten te verlagen via een indexsprong en de verlaging van de patronale lasten. Meer mensen aan het werk betekent meer bijdragen aan de sociale zekerheid en minder kosten voor de sociale zekerheid. We verbreden de financieringsbasis van onze sociaal systeem door een budgetneutrale verschuiving van lasten op arbeid naar lasten op consumptie, ecofiscaliteit en vermogenswinst. En we voeren de grootste pensioenhervorming door sinds het ontstaan van de sociale zekerheid na de Tweede Wereldoorlog. Door de maatregelen van deze regering hebben we de vergrijzingskost tegen 2060 al gehalveerd. Zonder structurele hervormingen zou die kost tegen dan met 3,5 procent van het bbp stijgen. Mét deze structurele hervormingen is dat slechts 1,6 procent.

Maar dat zal ACOD en ACOD Spoor worst wezen. Zij kiezen andermaal voor het stakingswapen, niet beseffend dat ze bij elke nieuwe staking krediet verliezen. Burgers, klanten, collega-werknemers hebben geen begrip meer voor zoveel collectief egoïsme. Constructief sociaal overleg probeert zo vaak mogelijk klanten en niet-betrokkenen te ontzien. Dat veronderstelt echter dat de vakbond zich als een ernstige partner gedraagt. Een partner die goodwill wil creëren bij de publieke opinie, die begrip wil voor zijn zaak en die klanten niet woedend de gordijnen in jaagt.

Eigenlijk rest de spoorvakbonden nog één kans: het regeerakkoord bevat een paragraaf over de continuïteit van de dienstverlening. Die bepaalt dat de regering "na overleg met de sociale partners" een voorstel zal uitwerken "dat in geval van staking toch een gegarandeerde dienst voorziet". De vakbonden wordt daarmee gevraagd voor een keer zelf rekening te houden met reizigers en klanten, en hen te ontzien bij het volgende sociaal conflict waar die reizigers en klanten totaal niet bij betrokken zijn. Laat staan dat ze er een boodschap aan zouden hebben. Een volwassen vakbond regelt conflicten met werkgevers zonder gijzelingsacties. Binnen dat sociaal overleg kunnen de vakbonden nu met een voorstel komen. Ze hebben daar van de regering alle tijd voor gekregen. Het regeerakkoord zegt echter: "Indien geen akkoord kan bereikt worden binnen een redelijke termijn zal de regering zelf een wetgevend initiatief nemen."

Die tijd gaat nu in. Het krediet bij de reizigers is op.